Resultado de búsqueda
Mostrar comentarios. Tres colores: Blanco es una película dirigida por Krzysztof Kieslowski con Julie Delpy, Zbigniew Zamachowski. Sinopsis : Karol y Dominique se aman, pero su vida en París ...
Trois Couleurs: Bleu es un complejo estudio psicológico sobre la libertad (representada por el color azul ). La acción se sitúa en París, donde Julie, esposa del célebre compositor Patrice de Courcy, sobrevive a un accidente automovilístico, en el que pierde a su marido y a su pequeña hija, Anna. Durante la convalecencia, intenta ...
Three Colors: White; Trois couleurs: Blanc (1993). Norman N. Holland. Enjoying: White is the second film in Krzysztof Kieślowski’s magnificent Trois Couleurs trilogy. This one is based on egalité equality, the second of the three revolutionary virtues the French flag stands for. Keep in mind as you see it what equality means and how it is achieved in this picture.
19 de ene. de 2022 · Het is of Trois couleurs: bleu een droom voorstelde en Trois couleurs: blanc meer de ijzige realiteit representeert. Daar waar het eerste deel uit Krysztof Kieslowski’s kleurendrieluik mij vervreemde met schitterende en raadselachtige beelden, heeft de opvolger een andere valkuil: hiaten in het script.
Trois couleurs: Blanc wordt door mindere mate van weelderigheid beschouwd als de minste van het drieluik, maar is de beste door rake psychologie. menu. vpro cinema films → films op televisie → films in de bioscoop → films on demand series → series op televisie → series on demand nieuwsbrief veelgestelde vragen
Tres colores: Blanco es una película dirigida por Krzysztof Kieślowski con Zbigniew Zamachowski, Julie Delpy, Janusz Gajos, Jerzy Stuhr .... Año: 1994. Título original: Trois couleurs : Blanc. Sinopsis: Karol ama profundamente a Dominique, pero ella lo abandona debido a que él sufre un problema de impotencia. Entonces decide volver, con su amigo Nikolai, a su Polonia natal.
9 de ene. de 2023 · Een ongewenst effect van het seriegewijs produceren en uitbrengen van films, zoals Krzysztof Kieślowski dat eerst met Dekalog en nu met Trois couleurs doet, is dat de regisseur een wedstrijd aangaat met zichzelf. Je zou er niet op moeten letten, vooral niet als erbij gezegd wordt dat elk deel op zich dient te kunnen staan, maar onwillekeurig betrek je allerlei externe argumenten in een ...
