Resultado de búsqueda
Harald I de Noruega, conocido como Harald Cabellera Hermosa (en nórdico antiguo: Haraldr Halfdanarson y Haraldr Hárfagri; en noruego: Harald Hårfagre) (c. 850-c. 933), fue rey de Noruega desde 872 hasta 933.
Harald Fairhair (Old Norse: Haraldr Hárfagri) (c. 850 – c. 932) was a Norwegian king. According to traditions current in Norway and Iceland in the eleventh and twelfth centuries, he reigned from c. 872 to 930 and was the first King of Norway.
Harald Hårfager (norska: Harald Hårfagre, fornnordiska: Haraldr Hárfagri), född cirka 850, död cirka 933, var Norges enare och dess förste regent, perioden 860−930. Han var enligt Heimskringla och andra medeltida texter son till Halvdan Svarte, som ska ha tagit det första steget mot Norges enande.
Harald Hårfagre var konge i Norge fra rundt år 865 til sin død omkring 930–933. Tradisjonelt er han blitt framstilt som den første kongen over hele Norge etter å ha slått sine motstandere i slaget i Hafrsfjord i år 872.
El rey Harald envió a sus hombres por una chica llamada Gyda, hija del rey Eírik de Hordaland, que fue criada como hija adoptiva en la casa de un gran bóndi1 en Valdres. El rey la quería para ser su concubina; pues ella era una joven notablemente hermosa, pero además, de alto espíritu.
Som landets første “enekonge” har Harald Hårfagre en ruvende plass i norsk historie. I sagaene fremstilles han som de tidligere småkongenes beseirer, og dermed rikssamleren som én gang for alle skapte Norges rike.
Harald I Hårfagre, Harald Halvdanson eller Harald Luva (norrønt: Haraldr hárfagri), født ca. 850–870 og død ca. 931–932, regnes som den første kongen av Norge. Utstrekningen for Haralds kongedømme er omdiskutert, men hans rike var trolig på Vestlandet fra Lindesnes og langs kysten til Trøndelag.
