Yahoo Search Búsqueda en la Web

Resultado de búsqueda

  1. Sam Peckinpah vuonna 1968. David Samuel "Sam" Peckinpah ( 21. helmikuuta 1925 Fresno, Kalifornia – 28. joulukuuta 1984 Los Angeles, Kalifornia [1] [2] ), oli yhdysvaltalainen elokuvaohjaaja, -käsikirjoittaja, -tuottaja ja -näyttelijä. Hänet tunnetaan muun muassa ohjaamistaan elokuvista Hurja joukko, Olkikoirat ja Rautaristi .

  2. FREEPORT, Grand Bahama Island -- Sam Peckinpah's "The Wild Bunch," which is possibly the most violent film ever made, stirred up a bitter controversy here. Film critics splint into many camps at an extraordinary press conference, and even co-stars William Holden and Ernest Borgnine seemed slightly squeamish about the movie. But just about everyone agreed that "The Wild Bunch" will be this ...

  3. Sam Peckinpah (1925 - 1984) fue un director y guionista de Estados Unidos conocido por Grupo salvaje, Perros de paja, La cruz de hierro, La huida, Pat Garrett y Billy el Niño, Quiero la cabeza de Alfredo García, La balada de Cable Hogue, Duelo en la alta sierra, Mayor Dundee y La invasión de los ladrones de cuerpos

  4. Sam Peckinpah, né le 21 février 1925 à Fresno et mort le 28 décembre 1984 à Inglewood, est un scénariste et réalisateur américain. Biographie. Cette section ne cite pas suffisamment ses sources (février 2024). Pour l'améliorer ...

  5. 9. Straw Dogs. 1971 1h 53m R. 7.4 (65K) Rate. 73 Metascore. A young American and his English wife come to rural England and face increasingly vicious local harassment. Director Sam Peckinpah Stars Dustin Hoffman Susan George Peter Vaughan. Sam goes back to a bit of the old ultra violence.

  6. Sam Peckinpah es un Director, Guionista americano. Descubre su biografia, el detalle de sus 55 años de carrera y toda su actualidad.

  7. Sam Peckinpah aplicó excesivas dosis de violencia en el western (Pistoleros del atardecer, Grupo salvaje) y posteriormente en algún film bélico (La cruz de hierro). Se colocó en primer plano de la cinematografía mundial con westerns como Duelo en la alta sierra (1962) y con La balada de Cable Hogue (1970), donde combinó una cámara poética con detalles hiperrealistas.